افغانستان تلاش دارد تا از طریق طرح و تطبیق برنامه‌های کاریابی با قاچاق انسان مبارزه کند. قاچاق انسان پس از سال ۲۰۱۴ افزایش یافت. قاچاقبران با نشان دادن تصویرهای عالی از زندگی در غرب، جوانان را به مهاجرت ترغیب می کنند.

با خروج نیروهای خارجی در سال ۲۰۱۴ و ناامیدی از آینده، صدها هزار جوان افغان تصمیم گرفتند تا کشورشان را ترک کنند. در سه سال گذشته بیشتر جوانان ترجیح دادند تا رفتن را بر ماندن ترجیح دهند. آن‌ها به آسانی شکار تبلیغات شبکه‌های قاچاق انسان می‌شدند.

 هرچند قاچاق انسان نسبت به دو سال گذشته کاهش یافته، اما هنوزهم ادامه دارد. نهادهای دولتی افغانستان می‌کوشند تا با فراهم کردن زمینه‌های کار از قاچاق انسان جلوگیری کنند.

معینیت جوانان وزارت اطلاعات و فرهنگ روز شنبه تفاهمنامه‌ای را با چند نهاد خصوصی امضا کرد که در نتیجه آن ۲۰۰ تن صاحب کار می‌شوند. کمال سادات معین وزارت اطلاعات و فرهنگ روز شنبه در مراسم امضای این تفاهمنامه گفت: «ما تفاهمنامه‌هایی با بعضی از موسسات داریم تا کمپاین مبارزه با قاچاق انسان را از طریق آگاهی عامه در مساجد، پوهنتون‌ها و یا از طریق ورزش این کمپاین را به پیش ببریم.»

در نتیجه مهاجرت افغان‌ها صدها جوان در آب‌های مدیترانه و استرالیا غرق شدند و شماری دیگر سال‌ها است که در کمپ‌ها بی‌سرنوشت هستند. مقام‌ها در حکومت افغانستان می‌گویند شبکه‌های قاچاق از جوانان تنها برای مهاجرت استفاده نمی‌کنند، بلکه صدها جوان ماهانه از طریق همین شبکه‌ها در اختیار گروه‌های تروریستی قرار می‌گیرند و پس از آموزش‌های تندروانه، این جوانان به حمله کنندگان انتحاری تبدیل می‌شوند که برای امنیت ملی افغانستان یک تهدید بزرگ است.

در ماه‌های اخیر حکومت افغانستان قاچاق انسان را جرم پنداشته است و کودهای جدیدی در قانون جزا افزوده شده است. براساس این قانون کسانی که دست به قاچاق انسان می‌زنند مجرم هستند و باید جزا ببینند. افغانستان پیش از این قانونی در مورد قاچاق انسان نداشت و دست نهادهای تطبیق کننده قانون نیز در این راستا بسته بود.

آقای سادات از جوانان خواست تا در شناسایی قاچاقبران انسان با حکومت همکاری کنند: «ما از جوانان افغان می‌خواهیم که ما را در پیدا کردن کسانی که جوانان را به قاچاق تشویق می‌کنند، همکاری نمایند تا ما آن‌ها را به پنجه قانون بسپاریم.»

براساس آمار وزارت مهاجرین بیش از ۲۵۰ هزار افغان در سال‌های ۲۰۱۴ و ۲۰۱۵ به کشورهای اروپایی مهاجرت کرده‌اند. سرنوشت شماری از این پناهجویان نامعلوم است و در هاله‌ای از ابهام  قرار دارد. برخی از آن‌ها با خطر اخراج مواجه هستند و برخی دیگر نیز از بی‌سرنوشتی و آینده نامعلوم رنج می‌برند.

افغان‌هایی که برای رسیدن به اروپا به ترکیه رفته‌اند در وضعیت خوبی به سر نمی‌برند. عباس غزنوی یک تن از پناهجویان که در ترکیه درخواست پناهندگی داده است به دویچه وله گفت که از دو سال به این سو درخواست پناهندگی داده، ولی هنوز هیچ امیدی برای پذیرفته شدن ندارد. آقای غزنوی گفت: «به دوسیه افغان‌ها رسیدگی صورت نمی‌گیرد. مهاجران ایران، عراق و سوریه در اولویت قرار دارند. یک بی عدالتی کامل در ترکیه حاکم است. افغان‌ها در ترکیه با مشکلات جدی و بی‌سرنوشتی مطلق روبرو هستند.»

یکی از چالش‌های اصلی برای پناهجویان افغان نداشتن امنیت در کمپ‌ها و مکان‌های زندگی آن‌ها است. آقای غزنوی گفت: «مشکل اول ناامنی است و مردم در نگرانی به سر می‌برند. خانواده‌ها مشکل زبان دارند. کرایه خانه ندارند و خانواده‌ها از مشکلات روحی و روانی رنج می‌برند.»

جوانانی که به دام قاچاق بران انسان  می‌افتند، گاهی با سرنوشتی تیره و تار روبرو می‌شوند. براساس گزارش اخیر وزارت خارجه امریکا از جوانانی که در دام قاچاقبران می‌افتند، در کارگاه‌های قالین بافی، کارخانه‌های خشت پزی، منازل مسکونی، بهره‌کشی جنسی، گدایی، قاچاق مواد مخدر به بیرون از مرزها و همچنین به عنوان کلینر در داخل افغانستان، آسیای میانه، اروپا و جنوب آسیا استفاده می‌شود.

این گزارش کشورهای مختلف جهان را بر اساس میزان آگاهی دولت‌ها از قاچاق انسان و تلاش‌هایی که برای از بین بردن آن انجام داده‌اند، به سه ردیف جداگانه تقسیم کرده است. افغانستان از کشورهایی است که در ردیف دوم قرار گرفته است.