پس از آنکه در دیماه ۱۳۵۷ محمدرضاشاه پهلوی به دنبال اوج گیری انقلاب اسلامی مجبور به فرار از کشور شد بسیاری از کشورها از پذیرفتن وی سرباز زدند. همزمان بیماری سرطان او نیز روز به روز شدت می ‎گرفت و او به ناچار و بر خلاف تمایل دولتمردان آمریکا، برای درمان پزشکی به مرکز سرطان “مموریال اسلون- کترینگ” در ایالات متحده آمریکا رفت. 

 
با گروگانگیری در سفارت آمریکا در تهران، هیچ کشوری علاقه به پناه دادن یک سلطان بی تاج و تخت نداشت. روزنامه نیویورک تایمز همان زمان او را به هلندی سرگردانی تشبیه کرد که به دنبال بندری برای پهلوگرفتن می گردد. محمدرضا پهلوی پس از خروج از بیمارستان ابتدا به مرکز پزشکی “ویلفورد هال” در پایگاه نیروی هوایی “لاکلند” در تگزاس و سپس به پاناما، مکزیک و سپس از آنجا به مصر رفت. تنها انور سادات بود که او را پذیرفت. مهمانی مصر اما چندان به طور نیانجامید. آخرین شاه ایران در تاریخ ۵ مرداد ۱۳۵۹ در سن ۶۱ سالگی، در مصر درگذشت. پیکر او به کاخ “عابدین” منتقل شد، همان کاخی که ۵۲ سال قبل مراسم ازدواجش با فوزیه اولین همسرش در آن برگزار شده بود. اردشیر زاهدی، که روزگاری وزیر خارجه و نیز سفیر ایران در آمریکا و نیز داماد سابق شاه، بود در خاطراتش نوشته است: « پرزیدنت انورسادات حق دوستی و برادری را کاملاً به جا آورد. جسد شاه را در تابوتی که روی یک عراده توپ قرار داده شده بود و با اسب کشیده می شد، در یک فاصله پنج کیلومتری از بیمارستان قاهره تا مسجد الرفاعی حمل کردند. تابوت شاه مخلوع در پرچم سه رنگ ایران پوشانده شده و مدال ها و نشان های شاه روی آن قرار داشتند. در پشت جنازه ریچارد نیکسون (رئیس جمهور اسبق آمریکا)، هنری کیسینجر (وزیر امور خارجه اسبق آمریکا) کنستانتین پادشاه سابق یونان، اشرف و فرح و بنده به اتفاق همسر سابقم شهناز و عده ای از از رجال بلندپایه آمریکایی، انگلیسی و اسرائیلی حرکت می کردیم.» 












مهاجر...