یه مشت قالتاق، یه مشت آشغال
یه مشت قلابی سیبیل قاجار
گاهی باشون قاطی‌ میشم ناچار
گاهی میپیچینمشون آچار،
یا رو آی‌پاد یا رو ا چهار
مینویسم و گاهی،
گاهی کاغذ مچاله می‌شه
تو زباله میره
و دوبآره میگه
خمار بیته
تو این دوره که رده ی رپر مملکت
به سیبیلو دعا‌ و ریشه
لابد رپم شعار دیگه
لابد جندس، که به همه شماره میده
ولی‌ اگه خوب نکنیش، دوباره میره
بیرونی از بازی، قماره دیگه
آره، مثل غبار شیشه
پاک میشی‌، تا که تصویر همه صاف بشه
تازه تر از بنده نافو، خالص‌تر از خاک بشه
هر چی‌ خواست بگه
این رپرا دلقک
روی که نشونت میده صورتش نیست ماسکشه
خودم بودم، خودمم می‌میرم، هر چیم که میگم راستش


آاه، آره پرواز
آاه، آره پرواز
آاه، آره پرواز
تنها راه فراره پرواز

چی‌ میگی‌ عاآا؟
چیزی که میگیمو میگیری؟ نه
چیزی که دیدیمو میبینی‌؟ نه
میشینی‌ پَ؟
نیستین هیچ چیزی بی‌ من


ميخونم قلبمه مركز
ميزنم حرفمو من مخزن رمزم
ميزنم زم زم ازم زنجير
آويزون رو شونه ام پرچم مهدم
بستم عهد كه بشم رهبر لشكر
ميدونم وقت كمه لش كم ميكنم
وصلم به لحضه ام
رستمم رجزه رسمم
اول
ضربم كه رخشمه رسماً
ميشم پخش همه شب
از شبكه ى رپ
رفت صدام از منطقه سه تا غرب زد چرخ
از كلكته برگشت
ميكنم رَم ميمالم فك مك به فرش مَرش
هنرجو مكتب فهمم
نميزنم لگد به وقت
وليكن
نميكنم هر دَقه سخت جون
بسازم عقربه، پس زبونم عقربه؟ نه
عقلبه وقت پنبس و پَق!
ميزنم سرزده سر!آاه، آره پرواز


آاه، آره پرواز
آاه، آره پرواز
آاه، آره پرواز
تنها راه فراره پرواز
چی‌ میگی‌ عاآا؟
چیزی که میگیمو میگیری؟ نه
چیزی که دیدیمو میبینی‌؟ نه
می شینی‌ پَ؟
نیستین هیچ چیزی بی‌ من مهاجر...