اگر قرار بود توسعه جمهوری اسلامی ایران را به روش های حکومتی چون ترکیه گره میزدیم، امروز به جای توسعه یافتگی و پیروزی، زیر چرخ های تانک کودتا از پا افتاده بودیم.
دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.
به گزارش خبرنگار [url=http://otaghkhabar24.ir][/url]اتاق خبر 24: 
انقلاب اسلامی ایران با ویژگی ضد استعماری و ضد استکباری، از همان آغاز با مخالفت و دشمنی مستکبران قرار گرفت چراکه این ویژگی هراس آنان را در راستای الگو شدن انقلاب ایران برای سایر ملت های مسلمان جهان دو چندان میکرد. بر همین اساس از همان ابتدا با طراحی توطئه های مختلف از جمله، برپایی جنگ های داخلی و خارجی، ترور و بعد از آن هم تحریم، همواره سعی کردند تا این انقلاب و الگوی آن را ناکار آمد نشان دهند.
اما بر خلاف تلاش های مستکبرین، پیروزی های ایران در عرصه های مختلف سخت افزاری و نرم افزاری و پیشرفت های بزرگ علمی و تکنولوژی و از سویی، تأثیر معنوی انقلاب اسلامی بر مبارزان مسلمان در فلسطین، لبنان و عراق و ... و استقلال و عدم وابستگی آن ثابت کرد که الگوی اسلامی ایران، بهترین الگو برای دموکراسی و حکومتداری در عصر جدید است.
کشورهای عربی بدین باور رسیدند که تنها نظام جمهوری اسلامی ایران است که با مدل حکومتی مردم سالاری دینی می تواند الگویی مناسب باشد و سایر الگوهای تحمیلی در این زمینه مطلوب نخواهد بود و همین سبب شد تا غربی ها در فکر راه چاره برآیند و به زعم خود الگویی جایگزین را مقابل الگوی اسلامی ایران علم کنند که این الگوی جدید، مدلی از جنس اسلام ترکیه ای بود.
ایجاد لیبرال دمومراسی بر اساس لائیسم مطلوب ترین گزینه روی میز بود که می توانست از سوی مستکبرین مطرح شود اما از آنجایی که این مدل از حکومت همواره مورد حمایت طولانی مدت کشورهای دموکراتیک غربی از نظام های استبدادی، این مدل مورد پذیرش قرار نگرفت و در نتیجه غرب به سرکردگی آمریکا با همراهی کامل سران کشورهای مرتجع به تبلیغ نظام اسلام سکولار پرداختند و سعی کردند با معرفی مدل حکومتی ترکیه به عنوان نوع مطلوب و مناسب به مقابله با الگوی انقلاب اسلامی ایران بپردازند.
الگویی سکولار و لیبرال مسلک که سردمداران آن گرچه مسلمان بوده و شعارهای شان نیز اسلام گرایی بود، اما در عین حال اهل معامله و سازش با غرب و صهیونیست ها را سرلوحه قرار دادند و چنین مدل حکومتی ، هم هیچ خطری برای قدرتمندان و زورگویان جهان به دنبال نداشت.
 در چند سال اخیر نیز به ویژه بعد از تحولات مربوط به بیداری اسلامی جهان عرب،‌ غرب‌زدگان منطقه از ترس گسترش ماهیت پیام انقلاب اسلامی ایران، سعی کرده‌اند تا نظام سیاسی ترکیه را الگوی انقلابیون جهان عرب معرفی کنند از این‌رو شرایط را برای حضور دیپلماسی ترکیه در جهان عرب پررنگ‌تر کردند.
ویژگی های الگوی اسلام ترکیه
واقعیت این است که اسلام مدل ترکیه علی رغم برخی انتقاداتی که غربی ها و صهیونیست ها و ظاهرا بر آن دارند، از منظر آنان، بهترین گزینه برای انقلاب های مردمی به ثمر رسیده در کشورهای عربی ای است که خواهان برقراری حکومتی با قوانین و احکام اسلام هستند، اسلامی که کمترین چالش های ممکن را برای غربی ها و صهیونیست ها داشته باشد. خاستگاه اسلام الگوی ترکیه، خاستگاه لیبرال مآب است که برخی از مهم ترین ویژگی های آن بدین گونه است:
1- اسلام سکولار: در اسلام حکومتی لیبرال الگوی ترکیه، بسیاری از ارزش ها و باورها و اعتقادات غرب پذیرفته شده است و دیدگاهی لیبرال مسلکی دارد که مورد قبول دولتمردان اسلام گرای آن می باشد. در این مدل اسلامگرایی، شما در عین مسلمان بودن از آزادی هایی همچون آزادی های رایج در غرب برخوردارید. در این الگو نوعی اسلام سکولار و لائیک مدنظر دولتمردان اسلامگرایی ترک وجود دارد که بیش از آنکه احکام و قوانین اسلام بر روش حکومتی آنان جاری باشد، قوانین و ارزش های غرب بر آن جاری و ساری است.
2- اسلام سازشکار و منفعت طلب: اسلام لیبرال مسلک موردنظر دولتمردان اسلامگرای ترکیه، اسلامی سازشکار و منفعت طلب است که اهل مبارزه با استکبار و قدرت های زورگو نیست، گر چه شاید علی الظاهر با برخی از اقدامات دولتمردان دول زورگو و مستکبر غرب و صهیونیست هم هر از گاه مخالف باشد، اما این مخالفت ها بیشتر یک ژست سیاسی برای بهره برداری های سیاسی دولتمردان ترک در جهان اسلام و نوعی عوام فریبی است. اسلام الگوی ترکیه، اسلامی متضاد با آرمانگرایی اسلامی است و بیشتر اهل زد و بند و برخاسته از دیدگاهی ماکیاولیستی است. بیشتر مصلحت اندیش است و تنها منافع خود، حزب و گروه و کشور خود را در نظر می گیرد و حاضر نیست هیچ هزینه ای برای آرمان ها و منابع سایر مسلمانان جهان بپردازد .
معرفی این الگو در حالی است که کودتای اخیر ترکیه و رخدادهای پس از آن نشان داد، الگوی معرفی شده در طی این سالها از سوی مستکبرین و مجامع آکادمیک نه تنها مناسب برای پیشرفت و توسعه یافتگی نیست بلکه شرایط را به سمت از هم گسیختگی و بحران نیز سوق خواهد داد.
شرایط پسا کودتا نشان داد که کشور مذکور نه اینکه شرایط الگو را ندارد بلکه حتی توانایی مدیریت صحیح و منطقی شرایط سیاسی و اقتصادی جامعه ی خود در وضعیت بحرانی را ندارد. همانا قوت یک کشور  و یک الگو نوع برخورد با شرایط در وضعیت های بحرانی است، که هر ناظر با نگریستن در رخداد های اخیر ترکیه امر بر او یقین می گردد که دولت-ملتی با سطح ضعیف مدیریت بحران یارای به یدک کشیدن لقب الگو را نخواهد داشت.
ویژگی الگوی انقلاب اسلامی
در مقابل این در حالی است که مدل انقلاب اسلامی ایران که برخاسته از اسلام ناب محمدی (ص) است، ناب، اصیل بوده  چنانچه در این مدل، حاکم اسلامی بنابر منفعت و مصلحت اندیشی فرد، گروه و منطقه از کنار مشکلات جهان اسلام به سادگی عبور نخواهد کرد و همواره حامی مستضعفان و مظلومان در بند جهان خواهد بود و حمایت از آنها جزو اصول راهبردی تعریف می شود.
تفاوت مدل اسلامی ترکیه ای با الگوی انقلاب اسلامی ایران
در این الگو، حفظ ظواهر و شعائر اسلامی بر همگان واجب بوده و سیاست و حکومت داری عین دیانت خواهد بود چراکه استکبار ستیزی به عنوان موضوعی مهم، از اصول و سیاست های اصلی سیاست خارجی جمهوری اسلامی محسوب می شود.
هر کدام از دولتمردان منافع جهان اسلام و مردم مسلمان را چون منافع کشور جمهوری اسلامی ایران تلقی می کنند و این مهم را در مراودات بین المللی خود نیز مد نظر قرار می دهند لذا در همین الگو اسست که منفعت طلبی فردی و حزبی کنار می رود و در مقبال حمایت از جنبش ها و حرکت های ضداستکباری و اسلامگرایانه سایر ملل مسلمان وحتی غیرمسلمان، جزیی از وظایف دولتمردان جمهوری اسلامی می شود چراکه اساسا اسلام مدل انقلاب اسلامی سازشکار نیست و مصلحت اندیشی سبب نمی شود که حاکمان کشورمان در اصول، باورها و آرمان های دینی خود در برابر زورگویان و مستکبران کوتاه بیایند.
در اینجا جا دارد این نکته نیز گوشزد شود که اکنون با کودتای صورت گرفته، علاوه بر اینکه شکست‌های منطقه‌ای ترکیه تکمیل شد، به درستی می‌توان موقعیت این کشور را در منطقه نامطلوب تصور و مردودی مدل معرفی شده را به حامیان الگوی اسلام ترکیه ای، چون سریع القلم و تاجزاده  که فخر حکومت ترکیه و اسلام به شیوه ترکیه ای را به نظام جمهوری اسلامی ایران می فروختند، گوشزد کرد.
محمود سریع‌القلم نائب رئیس مرکز پژوهش‌های علمی و مطالعات استراتژیک خاورمیانه، عضو هیئت علمی و استاد تمام گروه علوم سیاسی دانشگاه شهید بهشتی از دسته افرادی بود که علاقه وافری به ترکیه داشته است.
سریع القلم و علاقه وافر به ترکیه
سریع‌القلم در گفت‌و‌گو با روزنامه شرق خرداد 91 با تمجید از سیاست‌های آنکارا  می‌گوید: دلیل اهمیت ترکیه به دلیل مدل خاصی است که ارایه کرده است؛ مدلی که نه تنها در خاورمیانه بلکه در میان کشورهای قابل اعتنای در حال توسعه جهان از آن استقبال شده و احترام قابل‌توجهی برای مردم و کشور ترکیه کسب کرده است.
 همچنین وی در رابطه با اوضاع آینده منطقه غرب آسیا با قائل شدن نقش ویژه برای ترکیه می‌گوید:
در حال حاضر ترکیه کشور مدل منطقه است و طبیعی است این کشور به نسبت کشورهایی که نتوانستند مدلی ارایه دهند، اعتبار بیشتری دارد. من فکر می‌کنم در نهایت قدرت سیاسی منطقه به عربستان و قدرت اقتصادی و دیپلماتیک به ترکیه منتقل می‌شود.
نادرست بودن نظریه سریع القلم وقتی پر رنگ تر می شود که در شرایط کنونی در صورت اجرای این نظریات بی پایه و اساس و فارغ از هرگونه خط بندی انقلابی،  نه‌تنها وضعیت اقتصادی کشور بهبود پیدا نمی کرد بلکه شاهد از دست دادن روز به روز قدرت منطقه‌ای جمهوری اسلامی ایران نیز بودیم.
تاج زاده و بی تابی در جهان اسلام آنکارایی
مصطفی تاج زاده نیز از دیگر افرادی بود که در  حسرت اثرگذاری منطقه‌ای و جهانی اسلام آنکارایی بی‌تابی می کرد و پیروزی شیوه حکومت داری ترکیه را گوشزد می کرد، چنانچه در یادداشتی که در سال 91 نوشته اینگونه تحلیل می کند که: اصلاح طلبان مسلمان ایرانی، پیش از دموکرات – مسلمانان ترکیه شعار «ایران برای همه ایرانیان» را سر دادند که معنا و مفهوم آن حقوق برابر همه شهروندان و « هرفرد یک رأی » بود. در صورت تداوم اصلاحات، جمهوری اسلامی ایران، اکنون مدل مطلوب و منتخب مردم و جوامع در حال توسعه، از جمله کشورهای عربی می شد که متأسفانه ادامه نیافت و در عوض حزب عدالت و توسعه ترکیه از آن درس های بسیاری گرفت و از پیوند اسلام و دموکراسی الگویی ارائه کرد که اکنون مدل مطلوب بسیاری از کشورهای مسلمان شده است.
البته بی قراری وی در حسرت شیوه حکومت داری وی به گونه ای است که در جایی دیگر نیز مردم مصر، تونس و لیبی را در مقام قیاس اوضاع سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و حتی فرهنگی و دیپلماتیک ایران و ترکیه تحلیل می کند و در نظریات خود، فرضیه خود را بر اساس علاقه مندی مردم این کشورها به الگویی چون ترکیه توصیف می کند.
جدا از مطالب موجود داریوش سجادی مشاور سابق کروبی که با نشریات اصلاح‌طلب همکاری داشته  خود می نویسد: چند سال پیش «مصطفی تاج‌زاده» در قامت «آپاراتچیک اسلام ترکیه» طی نامه به «علی مطهری» ضمن آنکه این کشور را الگوی موفقی از اسلام معرفی کردند؛ فرمودند «ترکیه دموکرات در دهه اخیر مسلمانانش توانسته‌اند اسلام را با دموکراسی سازگار کنند و بدون انحصارطلبی و تمامت‌خواهی... از حقوق و آزادی‌های شهروندان خود مانند آزادی رسانه، احزاب، اتحادیه‌ها، تجمع‌ها و انتخابات دفاع کنند. در عین حال ترکیه را در مسیر پیشرفت اقتصادی قرار دهند و سبک آزاد زندگی را برای شهروندان خود به رسمیت بشناسند و به رقابت آزاد و سالم با احزاب سکولار یا قوم‌گرا بپردازند.»
شاید اگر قرار بود توسعه جمهوری اسلامی ایران را به روش های حکومتی چون ترکیه گره میزدیم، امروز به جای توسعه یافتگی و پیروزی، زیر چرخ های تانک کودتا از پا افتاده بودیم. مهاجر...